De kop is eraf!

Het begin is er, de tweede dag Vietnam zit er bijna op.

Donderdag op Schiphol voor een maand afscheid genomen van onze liefjes.
Even wat onwennig gestuntel bij de bagageband, en daarna voor 11 uur het vliegtuig in.

 

Het KLM-personeel doet ook aan 1 april, ze kwamen ons nog geen 7 uur na het diner ons ("goeiemorrrgen!!" :-D ) ontbijt brengen, en wij met z'n allen volgden braaf, want we waren immers toch vijf uur de toekomst in gevlogen. Dus lekker om half drie 's nachts aan het ontbijt, mmm!

Na deze lange, maar goed verzorgde vlucht in Bangkok geland om daar over te stappen naar Ho Chi Minh-stad. Daar hebben we via een welwillende "local" een routebeschrijving naar ons hotel getekend gekregen, zodat we voor die halve kilometer geen taxi aangesmeerd zouden krijgen.
Het was nog best even een tocht met allebei 15 kilo aan bagage aan ons lijf in 34 graden klamme hitte met vijf uur slaapgebrek, dus een middagdutje hadden we daarna wel verdiend.
's Avonds over verschillende megadrukke kruispunten ons leven gewaagd om ergens wat te kunnen eten. Zoals we zo vaak met het thuisfront bespraken zijn we maar meteen aan de loempia's gegaan, een vergelijkend warenonderzoek ingesteld. Conclusie: die in Borculo zijn minstens zo lekker, maar het sausje wat hier werd geserveerd is toch een betere finishing touch dan de "soet of pietige saus" van onze eigen Achterhoekse Vietnamees.

Na het eten zochten we een leuk terras voor een lekker "bia-tje". We vonden een mooi plekje met uitzicht op het vele voorbijrazende en toeterende verkeer. Helaas vertelde een niet zo vrolijke serveerster dat we daar niet moesten zijn voor iets alcoholisch, we konden koffie of een smoothie krijgen en anders niet. Dan maar koffie.
Door onze uitgebreide voorbereiding hebben we geleerd dat we geen sla, rauwkost of ijsklontjes moesten nemen als we de diarree-tabletten ongebruikt wilden laten. Het was dan ook niet zo'n aangename verrassing dat onze serveerster ijskoffie bracht, vol met angstaanjagende ijsklontjes. We zijn het avontuur in gedoken en hebben na enige aarzeling toch alles opgedronken, terwijl we alle signalen uit de buikstreek goed in de gaten hielden. Alles kwam goed, de tabletten zitten nog fijn onaangebroken in hun doosje.

Vanmorgen met handen en voeten bij de receptie van het Airport Hotel assistentie gevraagd bij het regelen van vervoer van vliegveld Hanoi naar ons hotel voor later vandaag. Vele onverstaanbare momenten later kreeg ik dan toch een telefoon in de hand en hebben we het voor elkaar gekregen. Dit oponthoud zorgde nog even voor zenuwachtige momenten, omdat we op tijd bij het vliegveld moesten zijn voor de binnenlandse vlucht naar Hanoi. Bij het vliegveld aangekomen, twee roltrappen en vele meters later, werd ons verteld dat we in het verkeerde gebouw zaten. We moesten twee verdiepingen naar beneden en buiten rechtsom naar het andere vliegveld voor "domestic flights". Als de temperatuur niet al hoog genoeg was kregen we het nu wel aardig warm. Toch liep ook dit hoofdstuk weer goed af.

Vanmiddag met onze "zelf" geregelde taxi aangekomen bij ons hotel in regenachtig Hanoi. Dit weertje zorgde voor leuke uitzichten onderweg; vele Vietnamezen op scooters in flapperende poncho's in alle kleuren van de regenboog. Het natte weer houdt hun duidelijk niet in huis.
We kregen een warm onthaal in het May De Ville Legend backpackershotel, er stond al iemand op straat ons op te wachten met een paraplu en we kregen binnen een enthousiast verhaal wat hier allemaal te beleven valt.
Vanavond de night market over gelopen en onze ogen uitgekeken naar de vele kraampjes waartussen de scooters al toeterend vakkundig manouvreren en er allerlei aziatische geuren op ons af kwamen.

Er werd ons al op sluwe wijze geprobeerd iets te eten aan te smeren; een klein vrouwtje vroeg ons of we iets wilden proeven. We zeiden dat dat niet hoefde, maar "neeee, je hoeft niet te kopen, alleen proeven!"  Nou, vooruit dan maar. "You like?" Ja, dat deden we wel.. en dat vond de mevrouw het teken om meteen een zak vol te gooien, omdat we het dan toch wilden kopen, want "you like!" We gaven haar een symbolisch bedrag voor het proeverijtje en wisten er zonder een ongewenste zak deegballetjes vanaf te komen.
Wat was het een bijzonder gezicht om langs alle straten zoveel eettentjes te zien, te herkennen aan kleine plastic krukjes en minstens zo kleine tafeltjes, waar iedereen aan de kant van de straat kan genieten van zijn hapje en drankje en ondertussen zijn ogen uit kan kijken aan wat er allemaal voorbij loopt en rijdt.
Ook wij hebben daartussen een mooi plekje gezocht en genoten van "fried noodles with sea food" met daarbij wat lokale biertjes.
Het was nog even een kunst om te vragen om het bierdopje, die we deze maand trouw gaan sparen voor mijn broer, de verzamelaar. Mijn vader is van plan om een hele verzameling aan te leggen ;-)

Er bleek een bandje te gaan spelen op de hoek van de straat waar wij lekker buiten onder een parasol zaten. Dat was een supermooi extraatje! Zo gezellig met die leuke muziek tussen de drukte van alle Vietnamezen en toeristen, de kleine miezerbuitjes tussendoor konden de pret niet drukken. Een relaxed eind van een toch wel drukke dag en een gaaf begin van een ongetwijfeld mooie reis.